8 Ekim 2011 Cumartesi

YALNIZLIĞA MEKTUPLAR..


bazen yağmur yağardı,(hüzünle birlikte...)
Ben damlaları düşünürdüm, acaba o sağanak içinde yalnızlık çekerler miydi...

Akşam olurdu...
Kim bilir kaç gece pencereden gelip geçen araçları seyretmişimdir,ya da gökyüzünü -uzaktı yıldızlar- ,dilek bile tutmazdım gittiklerinde...

kimse yoktu .... Sen bile...

Ama yine de severdim "hasretinden yandı gönlüm"ü ...

Ranza yalnızlığını bilir misin? garip bir ıssızlık verir insana ;yavan ,yalan, belki de yaman bir yalnızlık...

Ankara’yı daha çok özlerdim o zamanlar ..

Büyüktüm,ağlardım bazen...



                                                                                              Özgür Aksuna

2 yorum:

  1. DEVE KUŞU MİSALİ ;
    İnsanın Ankara'da yalnız olmamasının kötü yanı; kimse görmesin diye göz yaşlarını içine akıtmasıdır.
    Merak etme ondan da kötüsü var; içine düşen damlaları başkalarının da görüyor olması

    YanıtlaSil
  2. "hasretinden yandı gönlüm" ile (çok severek dinlerdim, çok uzun zaman oldu dinlemeyeli hatta unutmuşum bile!)renklenen bu duygu cümleleri harika sıralanmışlar...

    Büyükken de ağlamak güzeldir ama siz yine de dilek tutun:)

    YanıtlaSil